Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Το Νέο Βιβλίο του Πάνου Σόμπολου,





«Οι αστέρες του εγκληματικού πανθέου. Όπως τους έζησα» του Πάνου Σόμπολου,


Από τον «πρύτανη» του αστυνομικού ρεπορτάζ ένα βιβλίο για πραγματικά περιστατικά και πρόσωπα που συντάραξαν την κοινή γνώμη

«Υπηρέτησα το αστυνομικό ρεπορτάζ για σαράντα χρόνια και στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία μού έλαχε να ζω μια ζωή με τους συναδέλφους μου δημοσιογράφους, με τους αστυνομικούς, με τους πυροσβέστες, αλλά και με τους κάθε λογής εγκληματίες. Ασκώντας το δημοσιογραφικό λειτούργημα, είχα πάντα ως προτεραιότητα να ενημερώνω σωστά κι αντικειμενικά τους αναγνώστες, τους ακροατές και τους τηλεθεατές μου. Δε μου άρεσε ποτέ να καταδικάζω ή να αθωώνω τους εγκληματίες και τους κάθε λογής παρανόμους – αυτό δεν είναι δουλειά του δημοσιογράφου. Είναι δουλειά των εισαγγελέων και των δικαστών. Δεν μπέρδεψα ποτέ τον ρόλο μου με τον ρόλο των άλλων – οι ρόλοι είναι διακριτοί. […] Σχεδόν όλους όσοι περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο τούς έχω γνωρίσει και προσωπικά. Και όλους ανεξαιρέτως τους γνώρισα κάνοντας ρεπορτάζ για τα αδικήματα για τα οποία κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν – και μπορώ να σας πω ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι με συναισθήματα, με ελαττώματα αλλά και προτερήματα, τα οποία πολλοί από αυτούς τα χρησιμοποιούν για λάθος στόχους, για λάθος σκοπούς. […] Έγραψα επίσης αυτό το βιβλίο επειδή θέλω να αφήσω μια παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές για την πορεία της εγκληματικότητας στην Ελλάδα αυτή την τεσσαρακονταετία. Να καταθέσω τα πραγματικά περιστατικά που απασχόλησαν την κοινή γνώμη και να σκιαγραφήσω πρόσωπα και καταστάσεις χωρίς ίχνος υπερβολής και ανακρίβειας, περνώντας ταυτόχρονα κάποια μηνύματα θετικά για τον συνάνθρωπό μας και, γενικότερα, για την ελληνική κοινωνία – χωρίς φυσικά να κάνω τον δάσκαλο, τον εισαγγελέα ή τον ιεροκήρυκα».                                   Πάνος Σόμπολος

Ληστές που ξοδεύουν τα χρήματά τους στα μπουζούκια και ράβουν τα χείλη τους με βελόνα και κλωστή, κατά συρροήν δολοφόνοι που σκοτώνουν για ευχαρίστηση, ευγενικοί διαρρήκτες και ιδεολόγοι της παρανομίας, ανθρωποκυνηγητά, κινηματογραφικές αποδράσεις με ελικόπτερα, επεισοδιακές συλλήψεις αλλά και μοιραία λάθη των αστυνομικών – διαβόητοι παράνομοι που η αστυνομία και η Δικαιοσύνη τούς κατέταξαν στο εγκληματικό πάνθεο, μέσα από τη ματιά του Πάνου Σόμπολου σε ένα βιβλίο που θα προκαλέσει ζωηρές συγκινήσεις και συζητήσεις.

Οι αστέρες του εγκληματικού Πανθέου. Όπως τους έζησα, Πάνος Σόμπολος, Εκδόσεις Πατάκη.



Αναδημοσίευσα Από Νewpost
Διαβάστε Περισσότερα ►

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Για μυϊκή δύναμη, τη νευρολογική λειτουργία αλλά και την υγεία της καρδιάς,





Το κάλιο είναι ένα πολύτιμο θρεπτικό συστατικό που παίζει σημαντικότατο ρόλο στη μυϊκή δύναμη, τη νευρολογική λειτουργία αλλά και την υγεία της καρδιάς.



Οι ειδικοί συνιστούν να λαμβάνουμε καθημερινά περίπου 4.700 mg καλίου. Όταν δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες καλίου στο σώμα, εκδηλώνονται συμπτώματα όπως η κόπωση, οι κράμπες και η ζαλάδα.


Μπανάνα ,Μια μέτρια περιέχει περίπου 420 mg καλίου. Εάν όμως δε σας αρέσουν οι μπανάνες, υπάρχουν εναλλακτικές διατροφικές πηγές για να πάρετε το πολύτιμο θρεπτικό συστατικό.

Γλυκοπατάτα, Μια μέτρια περιέχει περίπου 540 mg καλίου. Δοκιμάστε τη ψητή, βραστή ή σε πουρέ ως συνοδευτικό.

Αβοκάντο, Μόλις μισό αβοκάντο περιέχει 480 mg καλίου.

Λευκά φασόλια, Μόλις μισή κούπα λευκά φασόλια μας δίνει 500 mg του πολύτιμου μεταλλικού στοιχείου.

 Γιαούρτι, Είναι το ιδανικό σνακ για κάθε στιγμή της ημέρας. Ανάλογα με τη μάρκα που θα επιλέξουμε, μια μερίδα 250 γραμμαρίων μπορεί να περιέχει έως και 600 mg καλίου.



Αναδημοσιευσα Από Onmed.gr

Διαβάστε Περισσότερα ►

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Χτυπούσαν ανελέητα τα παιδιά,



«Χτυπούσαν ανελέητα τα παιδιά με τα μαστίγια και τα τρυπούσαν με τα ξίφη τους. Παντού βλέπαμε πτώματα γυναικών, παιδιών και γερόντων».
Μαρτυρίες από τη γενοκτονία των Ποντίων...


«Πανταχόθεν του Πόντου αγγέλονται σφαγαί.. εις Κερασούντα.. εις Τραπεζούντα και αλλού. Εάν κατάστασις συνεχιστεί, Ελληνισμός Πόντου εξαφανισθήσεται, πριν η διπλωματία προλάβει ασχοληθεί περί αυτού».
Με αυτό το απελπισμένο τηλεγράφημα τον Ιούλιο του 1920, η Επιτροπεία Ποντίων ενημέρωνε με σπαρακτικό τρόπο τον Ελευθέριο Βενιζέλο για τα γεγονότα που αποτέλεσαν την αρχή του τέλους του Ποντιακού Ελληνισμού. Κατά την περίοδο 1914- 1923, οι Τούρκοι θανάτωσαν πάνω από 200.000 Έλληνες του Πόντου. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν έχει προσδιοριστεί, ωστόσο υπάρχουν ιστορικοί και ερευνητές, που υποστηρίζουν ότι αγγίζει τις 350.000. Η σφαγή ήταν αποτέλεσμα του σχεδίου εκτουρκισμού της ευρύτερης περιοχής του Πόντου και στόχος δεν ήταν μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Αρμένιοι.

Οι διώξεις είχαν αρχίσει αρκετά χρόνια νωρίτερα, χωρίς όμως να έχουν τον χαρακτήρα της οργανωμένης γενοκτονίας. Χιλιάδες Πόντιοι εκτοπίστηκαν με τη βία από τα χωριά τους Την «εκκαθάριση» ξεκίνησε το κίνημα των Νεότουρκων το 1911, τη συνέχισε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ολοκλήρωσε με φριχτό τρόπο ο Μουσταφά Κεμάλ από το 1916 έως το 1923. Τα πρώτα χρόνια, οι Έλληνες του Πόντου οδηγούνταν στα λεγόμενα τάγματα εργασίας, τα Αμελέ Ταμπουρού, όπου μετά από εξαντλητικές πορείες και την ασιτία, οι περισσότεροι δεν άντεχαν και πέθαιναν. Αργότερα, οι διώξεις πήραν το χαρακτήρα της γενοκτονίας και οι Τούρκοι δεν έδειχναν κανένα έλεος. Σκότωναν εν ψυχρώ άνδρες γυναίκες και παιδιά. Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες Στις 19 Μαΐου του 1919, ημερομηνία έχει καθοριστεί επίσημα σαν ημέρα μνήμης, ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα με τις δυνάμεις του. Τότε άρχισε η δεύτερη και πιο φριχτή φάση της ποντιακής τραγωδίας. Σύμφωνα με τον πρόξενο της Αυστρίας στην Τραπεζούντα: «οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης του πληθυσμού, δίχως διάκριση και δυνατότητα επιβίωσης, από τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας, ώστε οι εκτοπισμένοι να είναι εκτεθειμένοι στην αθλιότητα και τον θάνατο από την πείνα». Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα με τις δυνάμεις του Πολλοί, προκειμένου να σωθούν από τη σφαγή, κατέφυγαν στα γύρω βουνά, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού σκορπίστηκε στα βάθη της Μικράς Ασίας και την Ελλάδα. 

Οι μαρτυρίες όσων επέζησαν έχουν καταγραφεί και τεκμηριώνουν τη γενοκτονία. Σε άρθρο του δημοσιογράφου Τάσου Κοντογιαννίδη διαβάζουμε τη συγκλονιστική περιγραφή μιας αμερικανίδας δημοσιογράφου η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων: «Καθ’ οδόν συναντούσαμε ομίλους γερόντων, παιδιών, σε μια ατέλειωτη πορεία μαρτυρίου, όπου έπεφταν νεκροί από την εξάντληση και από τα χτυπήματα των συνοδών Τούρκων. Οι περισσότεροι εκλιπαρούν τον θάνατον. Στην πόλη Μεζερέχ ξαφνικά ακούσαμε φωνές περίπου τριακοσίων μικρών παιδιών, μαζεμένων σε κύκλο. Είκοσι τσανταρμάδες – χωροφύλακες που κατέβηκαν από τα άλογά τους- χτυπούσαν σκληρά και ανελέητα τα παιδιά με τα μαστίγια και τα τρυπούσαν με τα ξίφη τους για να μην κλαίνε. Το θέαμα ήτο πρωτοφανές, φρικώδες! Τα παιδάκια έσκυβαν κι έβαζαν τα χεράκια τους πάνω στο κεφάλι για ν’ αποφύγουν τα χτυπήματα. Μία μητέρα που όρμησε για να σώσει το παιδί της δέχτηκε το ξίφος στην καρδιά κι έπεσε κατά γης. Πάθαμε νευρική κρίση! Παντού βλέπαμε πτώματα γυναικών, παιδιών και γερόντων.

Η Αμερικανική Υπηρεσία υπολογίζει τους Έλληνες που εξολόθρευσαν οι Τούρκοι στη Σεβάστεια σε τριάντα χιλιάδες!» Οι Νεότουρκοι έβγαλαν και πολλές φωτογραφίες γύρω από τα πτώματά των Ελλήνων του Πόντου. Σε κάποιες φαίνονται να χαμογελούν… Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα αποδεικνύουν αυτό που οι Τούρκοι αμφισβητούν. Ότι έγινε οργανωμένη γενοκτονία των Ποντίων. Τούρκοι φωτογραφίζονται δίπλα στο κρεμασμένο Πόντιο που βρήκε φρικτό θάνατο….

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Νεαρή Πόντια αυτοκτονεί στη Δραπετσώνα του ’22, όταν μαθαίνει από πρόσφυγες που έφθασαν στο λιμάνι του Πειραιά, την σφαγή των συγγενών της στην Τραπεζούντα… Ο Χ. Τσιρκινίδης συμπεριέλαβε τη μαρτυρία του θείου του Ευριπίδη, στο βιβλίο «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου: «Με πολλά βάσανα φτάσαμε στην Κερασούντα. Η πόλη ήταν γεμάτη από ρακένδυτους πρόσφυγες που έφυγαν από την τρομοκρατία των Τούρκων. Εκεί στην Κερασούντα μας προειδοποίησαν οι συμπατριώτες μας. Μαζεύουν όλους του Έλληνες και τους μεν μεγάλους τους κλείνουν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου για να τους εξορίσουν, κάθε φορά που συμπλήρωνε ο αριθμός των 250 ατόμων, τους δε μικρούς τους οδηγούν με μικρά καύκια σε άγνωστα μέρη. Στην εκκλησία δεν συμπληρώθηκε ποτέ ο αριθμός 250, γιατί εκεί χωρίς φαγητό, νερό, μέσα στις ίδιες τους τις ακαθαρσίες, σε λίγες μέρες πέθαιναν οι περισσότεροι. Με τα ίδια μας τα μάτια είδαμε εγώ και ο αδελφός μου να μεταφέρουν τα παιδιά λίγο παρά έξω από την Κερασούντα και εκεί να τα  παραδίδουν στους άγριους τσέτες αντάρτες. Αυτοί τα άρπαζαν από τα πόδια και χτυπούσαν τα κεφάλια τους πάνω στα μεγάλα βράχια της ακτής μέχρι να πεθάνουν». Παρόλο που η πράξη των Τούρκων συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά που την καθιστούν γενοκτονία, βάσει του διεθνούς ορισμού, οι Τούρκοι δεν το παραδέχονται. Η επίσημη άποψή τους είναι πως οι θάνατοι και οι διώξεις των χιλιάδων Ποντίων συγκαταλέγονται στις συνήθεις απώλειες του πολέμου.  ... 




Αναδημοσίευσα Από Μηχανή του Χρόνου
Διαβάστε Περισσότερα ►

Tαυτότητες του Μουσταφά Κεμάλ,







Ποιος πραγματικά ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ, ο άνθρωπος που αιματοκύλησε τον Πόντο

Ποιος πραγματικά ήταν ο Μουσταφά Κεμάλ, ο άνθρωπος που αιματοκύλησε τον Πόντο
Ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε το 1880 (ή 1881) κάπου στη Θεσσαλονίκη. Κάποιες πηγές τοποθετούν τη γέννησή του στο χωριό Χρυσαυγή του Λαγκαδά, ωστόσο πρόκειται για πληροφορίες που δεν έχουν εξακριβωθεί.


Για τον πατέρα του σαφή στοιχεία δεν υπάρχουν. Οι ισλαμιστές διακινούν έγγραφο των οθωμανικών δικαστηρίων, σύμφωνα με το οποίο η μητέρα του, Ζουμπεϊντέ, ήταν εργαζόμενη σε οίκο ανοχής, ενώ ο ίδιος ήταν αγνώστου πατρός.

Πάντως δεν υπάρχουν εν ζωή συγγενείς του από την πλευρά του πατέρα του, παρόλο που οι Σκοπιανοί έχουν ανακαινίσει ένα σπίτι στο στο χωριό Κοτζατζίκ των Σκοπίων, το οποίο ανήκε στον Αλή Ριζά, φερόμενο ως πατέρα του.


Μία από τις ταυτότητες του Κεμάλ

Επίσης υπάρχουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο Μουσταφά Κεμάλ κατάγεται από οικογένεια Σαμπαταϊστών της Θεσσαλονίκης, κάτι που ομολόγησε και ο ίδιος σε επίσκεψή του στην Παλαιστίνη.

Όσον αφορά το σπίτι που παρουσιάζεται ως κατοικία του και έχει μετατραπεί σε μουσείο, φιλοξενώντας ταυτοχρόνως το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη, αυτό ήταν το σπίτι του Ραγκίπ μπέη, πατριού του Κεμάλ, δεύτερου συζύγου της μητέρας του.

Το όνομα, το διαζύγιο και οι φήμες

Το 1934, με τον υπ’ αρ. 2587 νόμο, του δόθηκε το επώνυμο Ατατούρκ, που σημαίνει «Ο Γεννήτωρ των Τούρκων».

Ο νόμος προβλέπει ότι κανείς στο μέλλον δεν έχει το δικαίωμα να επιλέξει και να χρησιμοποιήσει το «Ατατούρκ» ούτε ως όνομα ούτε ως επώνυμο.
Όσον αφορά την προσωπική του ζωή, παντρεύτηκε το 1923 την Λατιφέ Ουσάκι (φωτ. κάτω) που γεννήθηκε το 1899 στη Σμύρνη και ανήκε κι αυτή σε οικογένεια Σαμπαταϊστών. Χώρισαν το 1925.

Οι επιστολές της Λατιφέ (προηγήθηκαν του χωρισμού και με πρόσφατα ανανεωμένη απόφαση του τουρκικού κράτους παραμένουν απόρρητες) σύμφωνα με τους ερευνητές αφήνουν υπονοούμενα για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Κεμάλ, οι οποίες αποτέλεσαν την κύρια αιτία του χωρισμού.

Ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν μοναχικό άτομο. Δεν απέκτησε ποτέ δικά του παιδιά, αν και υιοθέτησε εννέα. Τουλάχιστον ένα από αυτά, η Σαμπιχά Γκιοκτσέν, ήταν ορφανή Αρμένια, η οικογένεια της οποίας σφαγιάστηκε από τους Νεότουρκους.

Πέθανε στις 10 Νομεβρίου του 1938 από κίρρωση του ήπατος, η οποία προήλθε από αλκοολισμό από τον οποίο έπασχε επί χρόνια.


Τέσσερα από τα εννέα υιοθετημένα παιδιά του Μουσταφά Κεμάλ

Η θητεία του στο στρατό

Ο Κεμάλ εγγράφηκε το 1893 στο στρατιωτικό γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησε τρία χρόνια. Στη συνέχεια μπήκε στο στρατιωτικό λύκειο του Μοναστηρίου, όπου φοίτησε από το 1896 μέχρι το 1899. Το 1899 εισήλθε στη στρατιωτική ακαδημία της Κωνσταντινούπολης, από την οποία αποφοίτησε το 1902 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού, όγδοος μεταξύ  549 αποφοιτησάντων. Το 1905 εισήλθε στη Σχολή Επιτελών, απ’ όπου αποφοίτησε με το βαθμό του λοχαγού και την ειδικότητα του Επιτελούς.


Η στρατιωτική σχολή του Μοναστηρίου

Ενώ υπηρετούσε στην 5η Στρατιά, με έδρα τη Δαμασκό, τον Οκτώβριο του 1906 ίδρυσε με άλλους αξιωματικούς μυστική οργάνωση με τίτλο «Πατρίδα και Ελευθερία» και έφυγε κρυφά στη Θεσσαλονίκη, όπου ίδρυσε ομάδα της οργάνωσής του. Στη συνέχεια έφυγε στη Γιάφα, στην Αίγυπτο και ξανά στη Δαμασκό. Το 1907 μετατέθηκε στην 3η Στρατιά, στη Θεσσαλονίκη, όπου ενσωμάτωσε την οργάνωσή του στο Κομιτάτο Ένωσις και Πρόοδος, του οποίου έγινε το 322ο μέλος.

Μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων, το 1908, εστάλη από την οργάνωση στην Τρίπολη της Λιβύης, μια περιοχή με κοινωνικοπολιτικά προβλήματα. Εκεί προσπάθησε να διαδώσει στις ελίτ και την κοινωνία τις ιδέες των Νεοτούρκων, ενώ εκπαίδευε ταυτοχρόνως και τους αξιωματικούς του Στρατοπέδου της Βεγγάζης.


Στον Πόλεμο της Λιβύης

Το 1909 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε στην είσοδο της Επιχειρησιακής Στρατιάς στην Κωνσταντινούπολη, στις 19 Απριλίου. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως επιτελής στην 3η Στρατιά, στο 5ο Σώμα Στρατού και στο 38ο Σύνταγμα Πεζικού.

Το 1911 συμμετείχε στον Πόλεμο της Λιβύης, εναντίον των Ιταλών, με το βαθμό του ταγματάρχη επιτελούς. Το 1912 τραυματίστηκε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς μετατέθηκε σε μονάδα στο Πλαγιάρι των Δαρδανελίων. Στη συνέχεια, στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1913, φέρεται να επισκέφθηκε το Διδυμότειχο και την Αδριανούπολη.

Στις 27 Οκτωβρίου 1913 μετατέθηκε στη Σόφια ως Στρατιωτικός Ακόλουθος της Οθωμανικής Πρεσβείας. Στις 20 Ιανουαρίου του 1915 μετατέθηκε στο 3ο Σώμα Στρατού, στη 19η Μονάδα, στο Τεκφούρνταγ, και συμμετείχε στον Πόλεμο των Δαρδανελίων, όπου διακρίθηκε.


Ο Μουσταφά Κεμάλ με τον Ενβέρ πασά

Το 1916 μετατέθηκε από την Καλλίπολη στην Αδριανούπολη, στο 16ο Σώμα Στρατού, με το οποίο έκανε εκστρατεία στο Ντιγιάρμπακιρ, για την αναχαίτιση της προέλασης των Ρώσων. Εκεί έλαβε το βαθμό του ταξίαρχου. Το 1917 έγινε υποδιοικητής της 2ης Στρατιάς, με έδρα το Ντιγιάρμπακιρ, και αμέσως μετά διοικητής του 7ου Σώματος Στρατού. Τότε φέρεται να σχεδίασε την ανατροπή της τριάδας Ταλαάτ-Ενβέρ-Τζεμάλ, σχέδιο που απέτυχε με την εκτέλεση ενός εκ της ομάδας των κινηματιών, του Γιακούπ Τζεμίλ.

Το 1917 και το 1918 επισκέφθηκε το Βερολίνο και τη Βιέννη αντιστοίχως, ενώ τον Αύγουστο του 1918 μετατέθηκε στο 7ο Σώμα Στρατού, στο Μέτωπο της Παλαιστίνης. Στη συνέχεια πήρε τον τίτλο του Επίτιμου Υπασπιστή του Σουλτάνου, για να παραιτηθεί από τη Διοίκηση του 7ου Σώματος Στρατού στις 6 Οκτωβρίου του 1918.



Είχε προηγηθεί η βαριά ήττα των τουρκικών σχηματισμών στη Συρία, με τη Δαμασκό να πέφτει στα χέρια των Άγγλων την 1η Οκτωβρίου και να ακολουθεί το Χαλέπι, στις 25 του ίδιου μήνα.

Στις 30 Οκτωβρίου 1918, με την υπογραφή της Συνθήκης του Μούδρου, ο Μουσταφά Κεμάλ τοποθετήθηκε διοικητής των Στρατιών Γιλντιρίμ, θέση που κατείχε μέχρι τότε ο Γερμανός Λίμαν φον Σάντερς. Με τη διάλυση των στρατιών, μετά από λίγες εβδομάδες, πήγε στην Κωνσταντινούπολη που ήταν υπό τον έλεγχο των Άγγλων.

Η απόβαση στην Αμισό

Τον Νοέμβριο του 1918 ο Άγγλος ναύαρχος Κάλθορπ (Calthorpe)  και ο Γάλλος ναύαρχος Αμέ (Amet), τοποτηρητές των συμμάχων στην Κωνσταντινούπολη, επέδωσαν διάβημα διαμαρτυρίας στον σουλτάνο Βαχντετίν, επειδή ένοπλες ομάδες Τούρκων σκότωναν χριστιανούς στην ενδοχώρα της Ανατολής.

Από την κηδεία του Μουσταφά Κεμάλ,

Έτσι, ο σουλτάνος ανέθεσε στον Κεμάλ την αποστολή να ελέγξει τη δράση των ένοπλων ομάδων σε έξι νομούς (βιλαέτια), με στόχο την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών που κατοικούσαν σ’ αυτούς.

Με βάση αυτήν την αποστολή ο Μουσταφά Κεμάλ, συνοδευόμενος από μερικές δεκάδες αξιωματικούς, επιβιβάστηκε στο πλοιάριο «Μπαντίρμα», για να αποβιβαστεί στις 19 Μαΐου στη μαρτυρική Αμισό, «εγκαινιάζοντας» έτσι τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της γενοκτονίας του ελληνισμού του Πόντου.




Αναδημοσιευσα Από Pontos-News.gr
Διαβάστε Περισσότερα ►